Dailymile Nostaljisi

[English version below]

Koşmaya, bisiklete binmeye ya da yüzmeye başlamanızın üzerinden henüz çok zaman geçmediyse bu başlık size yabancı ve garip gelebilir. Hatta yazının kendisi sizi şaşırtabilir. Öte yandan 5-6 yıldan daha uzun süredir spor yapıyor ve sporla ilgili sosyal ağlarda zaman geçiriyorsanız, daha net ifade etmek gerekirse “Strava öncesi hayat”tan haberiniz varsa hem başlığın ilginizi çektiğinden hem de yazıdan ve içerdiği sürprizden keyif alacağınızdan şüphem yok. Hangi gruba giriyorsanız girin yazı ilgi çekici bir şeyler vaat ediyor bence. Böyle düşünüyorum çünkü bir haftadır bu konuyla ilgilenirken epey farklı duygular yaşadım. Yanlış anlamayın benimkisi tıklama tuzağı (clickbait) değil sizeleri yazıya ısındırma çabası ama bu kadar merak uyandırmak yeter, gelin konuya girelim.

[Click for English version]

Girişte her ne kadar bu konularla ilgilenmeye başlayalı 4-5 yıldan az olduysa bilmiyor olacağınızı kastettiysem de eminim ya kulağınıza bir yerlerden çalınmıştır ya da bu blogda daha önce adını duymuşsunuzdur. Henüz Strava, “Strava” olmadan önce hayatımızda, yani sadece Türkiye’de değil dünyadaki amatörce koşan, bisiklete binen ve yüzen insanların çevrimiçi koşu hayatlarında Dailymile isimli bir site vardı. Vardı diyorum çünkü zaten uzun zamandır can çekişen site 20 Mart 2019’da tamamen kapandı. Şu anda adresi hala yaşıyor ama giderseniz kapandığına dair bir mesajdan başka bir şey bulamazsınız. 2008 yılında açılan bu “koşucu sosyal ağı” 2009-2015 yılları arasında oldukça biliniyor ve kullanılıyordu. Kullanıcı sayıları o zamanlar için oldukça yüksekti. Şimdilerde “yüce” Strava belki daha fazla para kazanmanın belki de hayatta kalmanın yollarını ararken çok farklı şeyler tartışılıyor. O zaman, Dailymile bu kadar çok kullanıcıyı kendine bu denli bağlamışken ne oldu da bir türlü belini doğrultamadı, neden bırakın büyümeye devam etmeyi hayatta kalamadı açıkçası bilmiyorum. Şimdi arama motorlarında ismini aradığınızda, aynı isimle İngiltere’de kurulmuş, çocukları hareketliliğe teşvik etme çabası olan bir sosyal oluşumla ilgili sonuçlar arasına sıkışmış birkaç kapanma haberini bulabilirsiniz. Ama twitter hesaplarına göz atarsanız çöküşe giderken verdikleri son çabaları belki görebilirsiniz. Hatta bugünlerde Strava’nın ücretli üyeliği hakkında yapılan tartışmalar henüz tazeliğini koruyorken şu twitte “pro” üyeliklerini tanıtmaları beni duygulandırmadı desem yalan olur. Hikayelerinin detaylarını çok bilmiyorum ve ne oldu da o kadar büyük bir kullanıcı kitlesine sahipken kapandılar, bu büyük girişimi yok ettiler bilmiyorum ama iki koşucu/girişimci/yazılımcının çabası olduğunu hatırlıyorum.

Ben de 2008 yılında koşmaya başladıktan 7-8 ay sonra koşu kayıtlarımı çevrimiçi bir yerde tutmaya karar verdiğimde üye olmuştum. 2009-2013 yılları arasında çok yoğun kullanmıştım. O zaman Türkiye’de koşu henüz şu anki kadar yaygın değildi. Koşan bir avuç insan vardı desem pek abartmış olmam. Tüm o insanlarla o zaman Dailymile üzerinden tanışmış, iletişim kurmuş ve hatta dostluklar oluşturmuştuk. Geçmişten bahsederken hep daha iyi olduğu düşünülür biliyorum ama gerçekten farklı bir ortam olarak kalmış aklımda. En büyük farkı da her şeyiyle “pozitif” olması. Sosyal ağlar hayatımıza girdiğinden beri giderek “negatif”leşiyor, sürekli bir mücadele, kavga dövüş, bir şeyleri paylaşamama, eleştiri ve hatta linç var. Gerçekten çok büyük çaba göstermeden sosyal ağlarda zaman geçirip de pozitif kalmak neredeyse imkansız. Dailymile ise anılarımda hep dostça yorumlar, gerçek ve yürekten motivasyonlar, paylaşımlarla kalmış. Şimdi var olan durumdan, Strava’dan çok farklı olduğunu hatırlıyorum. Yanılıyorsam o zamanları ve o topluluğu görenler yaşayanlar beni düzeltsin. O zamanları düşündüğümde, paylaşımlarımdaki ve o paylaşımlara gelen yorumlardaki naifliği hatırladığımda aklıma hep “Hababam Sınıfı”nın hüzünlü anlarda yavaşlayan, neşeli anlarda hızlanan ama hep aynı melodiyi çalan müziği geliyor. Aşağıdaki imaja bakarken tabii ki en yavaş tempoda çalıyor o müzik.

Var olmaya devam etmesini, kendini geliştirmesini çok istemiştim o zamanlar. Tişörtlerinden bir çift satın almıştım. Antalya’da maratonlardan önce Dailymile toplantıları organize etmiştik. Yaratıcılarına eposta göndermiş, yardım edebileceğimi yazmıştım. Hatta yanıt alamadığımda bir tarayıcı eklentisi yazmış yeteneklerine bazı şeyler katmaya çalışmıştım.

Orta okuldaki fen bilgisi dersi hocamız cevap vermeyi geciktirmek için bir şeyler geveleyen öğrencilerine “anılar bitmez” derdi. Gerçekten de öyle, anılar bitmez, ben asıl konuya geleyim. Geçenlerde yedekleme için kullandığım hard disklerden birinde Dailymile kapanmadan önce indirdiğim verileri gördüm. Biraz kurcaladım fakat verilerin bu ham haliyle içlerinde gezinmek pek keyif vermedi, ama geçmişe ait bu veriler ilgimi epey çekti. Tam o sıralarda yeni bir ön yüz teknolojisi öğrenmeye çalışıyordum. “Acaba,” dedim “bu verileri Dailymile’ın o eski kullanıcı arayüzü ile gösterebilsem nasıl olur?” Hem bu yeni teknolojiyi öğrenmeye çalışırken saçma sapan örnek uygulamalar yazmak yerine düzgün bir şeye odaklanmış olacaktım. Hemen girip o eski ön yüze ait görüntüler aramaya başladım. Ama resimlere, ekran görüntülerine bakarak tüm bir ara yüzü oluşturmak çok zaman alacak gibi göründü. Bu kadar zamanım olmadığından başka bir çözüm düşündüm. Tüm interneti arşivleyen bir site var: Wayback Machine. Girip biraz arama yapınca işime yarayacak çok sayıda malzeme buldum. Hatta o kadar çok şey buldum ki bu beni korkuttu. İnternette var olan hiçbir şey tamamen yok olmuyor. Çok garip değil mi?

Birkaç gündür bir nedenle Wayback Machine'de zaman geçiriyorum. Harika bir hizmet. İnanılmaz bir altyapı. Çok işe yarar. Ama bir o kadar da ürkütücü. Hiçbir şey kaybolmuyor, düşünsenize. https://t.co/JHtzohSGRu

— Mert Derman (@spinodal) July 3, 2020

Bunun dinamik bir site olduğunu unutmayın. Yani her kullanıcı girdiğinde farklı şeyler oluşup görüntüleniyor. Her adres (url) farklı şeyler üretiyor. Ama Wayback Machine arama motorlarının örümcekleri (spider/crawler) gibi rastgele zamanlarda rastgele istekler yapıp her siteyi arşivlemiş. Kendi kullanıcımla ve başka kullanıcılarla aramalar yapıp, farklı yıllara ait sonuçlar içinden ihtiyacım olan her şeyi toparladım ve tüm paylaşım verilerimi barındıran veri dosyasını sunan basit bir backend önünde dinamik bir ön yüz oluşturdum. Gereken imaj ve css dosyalarını arayıp bulmak, ayıklamak biraz zaman aldı. Kullandığım teknolojiyi de yeni öğreniyor olduğumdan o da biraz fazladan zamanımı aldı ama her şeyi 3-4 gün içinde çalışır hale getirmeyi başardım.

Şu anda şu bağlantıda benim 21 Mart 2009 ile 30 Ağustos 2015 arasında Dailymile’da yaptığım tüm paylaşımlar tam da o zamanki ara yüz ile görülebilir durumda: tüm antrenmanlar, tüm yorumlar, beğeniler ve neredeyse tüm fotoğraflar, kısacası her şey. Tamamen nostaljik bir çaba; ticarilikten veya başka herhangi bir beklentiden tamamen uzak bir çalışma olduğundan umuyorum bir telif sorunu yaratmaz. Ve yine umuyorum kimsenin kişisel bilgilerini de açık etmiyorumdur. Ama zaten dediğim gibi bunların neredeyse tümü arşivlerde var. Zamanında çevrimiçi görüneceğini ve orada yaşayacağını bilerek paylaşılmış şeyler (benim dışımdakiler yorumlar ve beğeniler sadece). Ama olur da kendinize ait bir şey görür ve bunun kolayca ulaşılır bir yerde olmamasını yeğlerseniz haber verin silmeye, ortadan kaldırmaya çalışırım. Bunlar bir yana umarım kayıtlarda kendinizi görür, o yıllara gider, siz de biraz nostalji yaşarsınız.

Ara yüzü tamamen olduğu gibi yaratmaya çalıştım. Grafiğin iki tarafındaki oklarla önceki veya sonraki haftaya gidilirdi, yine öyle çalışıyor. Ama bu kadar çok tarih içinde ulaşmak istenilen zaman, hafta hafta ilerleyerek gitmek için çok uzak olabileceğinden farklı bir çözüm eklemem gerekti. Onun için grafiğin sağ üst köşesindeki tarih aralığının üzerine bir tarih metni ekledim (bu normalde sitede yoktu). O tarihe tıklayarak açılan takvimden bir gün seçerseniz o haftaya doğrudan gidebilirsiniz. Böylece merak ettiğiniz bir zamana geçmek çok daha kolay oldu. Siteye daha sonra yeniden girdiğimde her seferinde kaldığım yere gitmekle uğraşmayayım diye tarayıcıda son kaldığım haftayı sakladım.

Hiçbir detayı atlamamaya çalıştım. Haftalık özette o hafta yapılan antrenmanlardaki hissedilen durumun ortalamasını dahi hesaplayıp imoji şeklinde gösterdim. Grafikte gün çubuğunun üstüne gelince gün detayı görüntülenebiliyor. Tabii ki kullanıcılara giden bağlantılar ve kullanıcı imajları yok. Aslında teker teker uğraşılsa onlar da arşivden ayıklanabilir ama çok fazla çaba ve zaman gerektirir. İleri geri düğmeleri haricindeki tüm bağlantılar aynı sayfada kalıyor. Bilenler anımsayacaktır üçten çok yorum varsa sadece ilki ve son ikisi görünürdü. Aynı davranışı sağladım ama bu yorumları geri kapatma var mıydı ve vardıysa nasıldı anımsayamadım kendimce bir çözüm buldum.

İşte böyle; kimileri için çok saçma ve gereksiz bir çaba kimileri için ise hoş bir sürpriz olacak. Benim için ortaya çıkarmak için uğraşırken heyecanlandığım, içerisinde gezinirken duygulandığım nostaljik bir şey olduğundan adını da Dailymile Nostalgia koydum. Umarım görmemiş ama adını duymuş olanlar için bir göz atma fırsatı, görmüş yaşamışlar için de bir nostalji deneyimi olur. Keyifli gezinmeler.

Not: O zamanlar Dailymile kullandığını bildiğiniz ve yorumlar/beğeniler arasında kullanıcı adına rastladığınız arkadaşlarınız varsa haber verin, belki hoşlarına gidecektir.

***

[English version]

Dailymile Nostalgia

If it hasn’t been too long since you started running, cycling or swimming, this title may seem strange to you. Even the article itself may surprise you. On the other hand, if you have been doing those sports for more than 5-6 years and spending time in sports-related social networks, to be more precise, if you are aware of “Life before Strava”, I have no doubt that you will enjoy the title, whole post and the surprise it contains. No matter which group you belong to, the article promises something interesting. I think so because I’ve had quite different feelings while dealing with this for a week. Don’t get me wrong, mine is not a clickbait but it is an effort to warm you up to the article. It is enough, let’s get into the subject.

I said that you may not know if it has been less than 4-5 years since you started to deal with running at the entrance, but I am sure that you overheard its name somewhere or you saw it here in this blog before. Long before Strava has become, ” the Strava” not just in Turkey but all over the world, amateur runners, cyclists and swimmers had Dailymile in their online lives. I wrote “was” because the site, which has already been going down, was completely closed on March 20, 2019. The address is still alive, but if you click you won’t find anything other than a message that it was closed. This “runner social network” opened in 2008 and was well known and used between 2009-2015. The number of users was quite high at that time. Nowadays, “the supreme” Strava is looking for ways to earn more money, or perhaps only to survive, many different things are being discussed. Having so many devoted users, I don’t know what has happened and why Dailymile couldn’t survive, let alone grew. Now, when you search for its name in search engines, you can find very few closing news stuck in the results of a social formation that was established in the UK with the same name, an effort to encourage children to mobilize. But if you take a look at their old twitter account, maybe you can see their last efforts while collapsing. Even if the discussions about Strava’s paid membership are still fresh today, this old tweet that was introducing “pro” memberships made me sad. I don’t know the details of their stories, and what caused them to close while having such a large audience and destroyed this big initiative, but I remember it was the effort of only two runners / entrepreneurs / developers.

I became a member when I decided to keep my running records online 7-8 months after I started running in 2008. I used it very intensively between 2009-2013. Running was not in a state like the current widespread in Turkey. It wouldn’t be an exaggeration if I said there were a handful of people running in the country. We met all those people through Dailymile at that time, communicated and even made friends. I know it is always thought to be better when talking about the past, but Dailymile remained in my mind as a different environment. The biggest difference is that it was really “positive”. Social networks have been increasingly “negative” ever since they entered our lives. There is a constant struggle, a fight, not sharing anything, criticism and even lynching. It is almost impossible to spend time on social networks and stay positive. Dailymile has always remained with friendly comments, real and heartfelt motivations and shares in my memories. I remember it was very different from the situation of Strava now. Please correct me if I am wrong, those who saw the times and that community. When I think back then I remember the naivety of my posts and the comments on those posts, I always think of the music of the “Hababam Sınıfı” (a nostalgic Turkish movie), which slows down in sad moments, and accelerates in joyful moments, but always plays the same melody. While looking at the image below, of course it is playing at the slowest pace.

I wanted the site to continue to exist and develop itself back then. I bought a couple of T-shirts. We organized Dailymile meetings in Antalya before the marathons. I sent emails to their creators and wrote that I can help. When I did not get a response, I tried to add some things to the capabilities with a browser extension.

Our science teacher in middle school used to say “memories never end” to the students who chattered about this and that to delay answering. Indeed, memories never end, let me come to the main subject. I recently come up to the data I downloaded before Dailymile closed on one of the hard drives I used for backup. I was a little bit exited, but it wasn’t much fun to navigate through this raw form of data, but these historical data attracted my attention any way. I was trying to learn a new front-end technology and I wondered “What if I could show this data with that old UI of Dailymile?” While I was trying to learn this new technology, I would focus on something neat instead of writing ridiculous sample applications. I immediately entered and started looking for images of that old front side. But it looked like it would take a long time to create an entire interface by using the pictures and screenshots. Since I didn’t have that much time, I thought of another solution. There is a site that archives the entire Internet: Wayback Machine. When I entered and searched a little, I found a lot of material that would work for me. I even found so much that it scared me. Nothing on the internet disappears completely. Isn’t it strange?

Note that this is a dynamic site. In other words, different things are rendered and displayed whenever a user enters. Each address (URL) produces different things. But the Wayback Machine made random requests at random times, such as spiders/crawlers, and archived every site. I searched with my username and other usernames, gathered everything I needed from different years’ results, and created a dynamic frontend in front of a simple backend that is providing all my data. It took some time to find and extract the required images and CSS files. Since I was just learning the technology, it took me a little extra time, but I managed to get everything running in 3-4 days.

Right now, all the posts I made on Dailymile between March 21, 2009 and August 30, 2015 could be seen: all the workouts, all comments, likes and almost all photos, in short, everything. As it is completely a nostalgic effort; that is completely away from commercial or any other expectations, I hope it does not create a copyright problem. And again, I hope that I do not reveal anybody’s personal information. But as I already said, almost all of them are in archives. They were shared knowing that it would appear online and live in there eternally. But if you see something of your own and prefer it would not be there, let me know and I will try to erase it. Aside from these, I hope you see yourself in the records, go to those years and you will experience some nostalgia.

I tried to create the interface exactly as it was. It would go to the previous or next week with the arrows on either side of the graph, I made it behave the same. But to reach different dates easily I added a solution. I put a date text over the period text in the upper right corner of the graph (this was not there on the original site). If you select a day from the calendar by clicking on a date, you can go directly to that week. So it is much easier to move to a time you are looking for.

I tried not to skip any details. In the weekly summary, I even calculated the average of the felt status in the training sessions of that week and showed it as emojis. When you hover over the day bar on the graph, daily details can be displayed. Of course, there are no links and user images. If they are dealt with one by one, they can also be extracted from the archive but it requires a lot of effort and time. Any link except the back and forth buttons remain on the page. Those who know will remember, if there were more than three comments, only the first and the last two would appear. I provided the same behaviour.

Perhaps this a ridiculous and unnecessary effort for some, or a pleasant surprise for some other. Since it was a nostalgic thing that I was excited about, and I was touched while wandering in all that data, I named it Dailymile Nostalgia. Hopefully, it will be an opportunity to take a look for those who have not seen but heard the name “Dailymile”, and a nostalgic experience for those who have lived the experience themselves.

Note: If you have friends that you know who were using Dailymile at the time and saw her/his username among the comments/likes, please remind them of the site so that they can come over and visit.